Bediüzzaman Said Nursi
Ocak-Mart 1878 - 23 Mart 1960
Bitlis'in Hizan ilçesine bağlı Nurs köyünde doğan Said Nursi Hazretleri hicri 13. asrın müceddiddir. Küçük yaşlarında üstünlüğü fark edildiğinden kendisine zamanın mükemmeli anlamında Bediüzzaman ismi takılmıştır. Hayatının 30 küsür yılını hapislerde ve sürgünlerde geçiren bu büyük dava insanı 23 Mart 1960'da Şanlıurfa’da vefat edene kadar İslam'a hizmet etmiştir.
Bediüzzaman yazılarımızın devamı gelecektir. Şimdi Maddenin Gerçeği konusu hakkındaki sözlerinden alıntı yapalım:
Birinci sır: Vücub (olmaması imkânsız olma) ve tecerrüdün (anlamayı engelleyen herşeyden uzaklaşmanın) hadsiz kolaylığa ve nihayetsiz suhulete (sonsuz Kolaylığa) sebebiyet vermeleri, gayet derin bir sırdır. Onu bir temsil ile fehme takrib edeceğiz. Şöyle ki:
Vücut mertebeleri muhteliftir. Ve vücut âlemleri ayrı ayrıdır. Ayrı ayrı oldukları için, vücutta rüsuhu (ilim ve fennin derinliğine hakimiyeti) bulunan bir tabaka-i vücudun bir zerresi, o tabakadan daha hafif bir tabaka-i vücudun bir dağı kadardır ve o dağı istiab eder (içine alır). Meselâ, âlem-i şehadetten (gözle görülen âlemden, yani bu dünyadan) olan kafadaki hardal kadar kuvve-i
hafıza, âlem-i mânâdan bir kütüphane kadar vücudu içine alır. Ve âlem-i haricîden (maddi alemden) olan tırnak kadar bir âyine-i vücudun (vücut aynasının -örneğin beyindeki görme merkezinin-) âlem-i misal tabakasından koca bir şehri içine alır. Ve o âlem-i haricîden (maddi alemden) olan o ayna ve o hafızanın şuurları ve kuvve-i icadiyeleri olsaydı (yoktan varedebilme güçleri olsaydı), bir zerrecik vücud-u haricîleri kuvvetiyle, o vücud-u mânevîde ve misalîde hadsiz tasarrufat ve tahavvülât (idare edip, değişiklikler) yapabilirlerdi. Demek, vücut rüsuh (ilim ve fennin derinliğine hakimiyeti) peydâ ettikçe (edindikçe), kuvvet ziyadeleşir (artar); az bir şey, çok hükmüne geçer. Hususan (özellikle) vücut rüsuh-u (ilim ve fennin derinliğine hakimiyeti) tam kazandıktan sonra,
maddeden mücerred (bağımsız) ise, kayıt altına girmezse, o vakit cüz'î bir cilvesi (ufak bir yansıması, tecellisi), sair (diğer, geri kalan) hafif tabakat-ı vücudun çok âlemlerini çevirebilir.
İşte, "En yüce sıfatlar Allah'ındır. (Nahl suresi. 60.)" , şu kâinatın Sâni-i Zülcelâli (sonsuz büyüklük sahibi ve herşeyi sanatla yaratan Allah), Vâcibü'l-Vücuddur (varlığı zarurî ve şart olan ve yokluğu düşünülemeyendir). Yani, Onun vücudu zâtîdir (kendisine aittir), ezelîdir, ebedîdir, ademi mümtenidir (yokluğu imkansızdır), zevâli muhâldir (yok olması imkansız) ve tabakat-ı vücudun en râsihi (vücut tabakalarının en sağlamı, bilgisi en geniş olanı), en esaslısı, en kuvvetlisi, en mükemmelidir. Sair tabakat-ı vücut (yaratılan varlıların tabaka ve dereceleri), Onun vücuduna nispeten gayet zayıf bir gölge hükmündedir.
Ve o derece Vücud-u Vâcib (varlığı şart), râsih (sağlam) ve hakikatli; ve vücud-u mümkünat o derece hafif ve zayıftır ki, Muhyiddin-i Arabî gibi çok ehl-i tahkik (hakîkatları delilleriyle bilen âlimler), sair tabakat-ı vücudu (yaratılan varlıların tabaka ve dereceleri) evham (olmayan birşeyi var zannetmek ) ve hayal derecesine indirmişler:
"Ondan başka hiçbir varlık yoktur"
demişler. Yani, "Vâcibü'l-Vücuda nispeten başka şeylere vücut denilmemeli; onlar vücut ünvanına lâyık değillerdir" diye hükmetmişler.
İşte, Vâcibü'l-Vücudun (varlığı zarurî ve şart olan ve yokluğu düşünülemeyenin) hem vâcib (zorunlu), hem zâtî (valığı kendisine ait) olan kudretine karşı, mevcudatın (yaratılmış varlıkların) hem hâdis (yeni), hem ârızî (sonradan varolan) vücutları ve mümkünâtın
hem kararsız, hem kuvvetsiz sübutları, elbette nihayet derecede kolay ve hafif gelir. Bütün ruhları haşr-i âzamda ihyâ edip (büyük diriliş gününde diriltip) muhakeme etmek, bir baharda, belki bir bahçede, belki bir ağaçta haşir ve neşrettiği (yaratıp yaydığı) yaprak ve çiçek ve meyveler kadar kolaydır.
Mektubat, Yirminci Mektup, 241. sayfa
Ocak-Mart 1878 - 23 Mart 1960
Bitlis'in Hizan ilçesine bağlı Nurs köyünde doğan Said Nursi Hazretleri hicri 13. asrın müceddiddir. Küçük yaşlarında üstünlüğü fark edildiğinden kendisine zamanın mükemmeli anlamında Bediüzzaman ismi takılmıştır. Hayatının 30 küsür yılını hapislerde ve sürgünlerde geçiren bu büyük dava insanı 23 Mart 1960'da Şanlıurfa’da vefat edene kadar İslam'a hizmet etmiştir.
Bediüzzaman yazılarımızın devamı gelecektir. Şimdi Maddenin Gerçeği konusu hakkındaki sözlerinden alıntı yapalım:
Birinci sır: Vücub (olmaması imkânsız olma) ve tecerrüdün (anlamayı engelleyen herşeyden uzaklaşmanın) hadsiz kolaylığa ve nihayetsiz suhulete (sonsuz Kolaylığa) sebebiyet vermeleri, gayet derin bir sırdır. Onu bir temsil ile fehme takrib edeceğiz. Şöyle ki:
Vücut mertebeleri muhteliftir. Ve vücut âlemleri ayrı ayrıdır. Ayrı ayrı oldukları için, vücutta rüsuhu (ilim ve fennin derinliğine hakimiyeti) bulunan bir tabaka-i vücudun bir zerresi, o tabakadan daha hafif bir tabaka-i vücudun bir dağı kadardır ve o dağı istiab eder (içine alır). Meselâ, âlem-i şehadetten (gözle görülen âlemden, yani bu dünyadan) olan kafadaki hardal kadar kuvve-i
hafıza, âlem-i mânâdan bir kütüphane kadar vücudu içine alır. Ve âlem-i haricîden (maddi alemden) olan tırnak kadar bir âyine-i vücudun (vücut aynasının -örneğin beyindeki görme merkezinin-) âlem-i misal tabakasından koca bir şehri içine alır. Ve o âlem-i haricîden (maddi alemden) olan o ayna ve o hafızanın şuurları ve kuvve-i icadiyeleri olsaydı (yoktan varedebilme güçleri olsaydı), bir zerrecik vücud-u haricîleri kuvvetiyle, o vücud-u mânevîde ve misalîde hadsiz tasarrufat ve tahavvülât (idare edip, değişiklikler) yapabilirlerdi. Demek, vücut rüsuh (ilim ve fennin derinliğine hakimiyeti) peydâ ettikçe (edindikçe), kuvvet ziyadeleşir (artar); az bir şey, çok hükmüne geçer. Hususan (özellikle) vücut rüsuh-u (ilim ve fennin derinliğine hakimiyeti) tam kazandıktan sonra,
maddeden mücerred (bağımsız) ise, kayıt altına girmezse, o vakit cüz'î bir cilvesi (ufak bir yansıması, tecellisi), sair (diğer, geri kalan) hafif tabakat-ı vücudun çok âlemlerini çevirebilir.
İşte, "En yüce sıfatlar Allah'ındır. (Nahl suresi. 60.)" , şu kâinatın Sâni-i Zülcelâli (sonsuz büyüklük sahibi ve herşeyi sanatla yaratan Allah), Vâcibü'l-Vücuddur (varlığı zarurî ve şart olan ve yokluğu düşünülemeyendir). Yani, Onun vücudu zâtîdir (kendisine aittir), ezelîdir, ebedîdir, ademi mümtenidir (yokluğu imkansızdır), zevâli muhâldir (yok olması imkansız) ve tabakat-ı vücudun en râsihi (vücut tabakalarının en sağlamı, bilgisi en geniş olanı), en esaslısı, en kuvvetlisi, en mükemmelidir. Sair tabakat-ı vücut (yaratılan varlıların tabaka ve dereceleri), Onun vücuduna nispeten gayet zayıf bir gölge hükmündedir.
Ve o derece Vücud-u Vâcib (varlığı şart), râsih (sağlam) ve hakikatli; ve vücud-u mümkünat o derece hafif ve zayıftır ki, Muhyiddin-i Arabî gibi çok ehl-i tahkik (hakîkatları delilleriyle bilen âlimler), sair tabakat-ı vücudu (yaratılan varlıların tabaka ve dereceleri) evham (olmayan birşeyi var zannetmek ) ve hayal derecesine indirmişler:
"Ondan başka hiçbir varlık yoktur"
demişler. Yani, "Vâcibü'l-Vücuda nispeten başka şeylere vücut denilmemeli; onlar vücut ünvanına lâyık değillerdir" diye hükmetmişler.
İşte, Vâcibü'l-Vücudun (varlığı zarurî ve şart olan ve yokluğu düşünülemeyenin) hem vâcib (zorunlu), hem zâtî (valığı kendisine ait) olan kudretine karşı, mevcudatın (yaratılmış varlıkların) hem hâdis (yeni), hem ârızî (sonradan varolan) vücutları ve mümkünâtın
hem kararsız, hem kuvvetsiz sübutları, elbette nihayet derecede kolay ve hafif gelir. Bütün ruhları haşr-i âzamda ihyâ edip (büyük diriliş gününde diriltip) muhakeme etmek, bir baharda, belki bir bahçede, belki bir ağaçta haşir ve neşrettiği (yaratıp yaydığı) yaprak ve çiçek ve meyveler kadar kolaydır.
Mektubat, Yirminci Mektup, 241. sayfa
